2012's Not Flying

2012

2011's Obstacle & Despair

"To Be"

2010's Spiritual Cancellation

2006's Entering Orthological Reformation

 

   

2006's Zurich Awareness

 

  

2005's Prague Exploration

   

2004's Spiritual Death

2003's Brain Revolution

 

Ethan Hawke

To be, or not to be, that is the question:
Whether 'tis Nobler in the mind to suffer
The Slings and Arrows of outrageous Fortune,
Or to take Arms against a Sea of troubles,
And by opposing end them: to die, to sleep
No more; and by a sleep, to say we end
The heart-ache, and the thousand Natural shocks
That Flesh is heir to? 'Tis a consummation
Devoutly to be wished. To die to sleep,
To sleep, perchance to Dream; Ay, there's the rub,
For in that sleep of death, what dreams may come,
When we have shuffled off this mortal coil,
Must give us pause. There's the respect
That makes Calamity of so long life:
For who would bear the Whips and Scorns of time,
The Oppressor's wrong, the proud man's Contumely,
The pangs of despised Love, the Law’s delay,
The insolence of Office, and the Spurns
That patient merit of the unworthy takes,
When he himself might his Quietus make
With a bare Bodkin? Who would Fardels bear,
To grunt and sweat under a weary life,
But that the dread of something after death,
The undiscovered Country, from whose bourn
No Traveller returns, Puzzles the will,
And makes us rather bear those ills we have,
Than fly to others that we know not of.
Thus Conscience does make Cowards of us all,
And thus the Native hue of Resolution
Is sicklied o'er, with the pale cast of Thought,
And enterprises of great pitch and moment, With this regard their Currents turn awry,

And lose the name of Action. Soft you now,
The fair Ophelia? Nymph, in thy Orisons
Be all my sins remembered.

"Listen to the Rain" - Grey's Anatomy

SHAME - J.S. Bach - Prelude No. 10 In E Minor

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ...

    Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!
Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.
Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο
τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,
υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.
Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,
μα θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή
μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα
του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ
νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο,
το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,
χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω,
που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!   Κώστας Καρυωτάκης

Αλεξάντρ Πούσκιν

Αλεξάντρ Πούσκιν

1799 – 1837

Ο Πούσκιν ήταν για όλους τους ποιητές σαν μια ποιητική φλόγα που έπεσε απ’ τα ουράνια και από την οποία σαν κεράκια άναψαν άλλοι αυτοφυείς ποιητές. Γύρω του διαμορφώθηκε ολόκληρος αστερισμός.

Νικολάι Γκόγκολ

Στην Ελληνίδα
(απόσπασμα)

Γεννήθηκες να αναφλέγεις
Τη φαντασία αχαλίνωτη των ποιητών,
Να την ταράζεις και μαγεύεις
Με την φιλόφρονη ζωντάνια των χαιρετισμών,
Με της κουβέντας τη γλυκιά παραξενια
Και των ματιών την τσαχπινιά
Με του ποδιού τη γύμνια άσεμνη
Γεννήθηκες να προξενείς τη φλογερή τρυφή
Και να γεμίζεις αγαλλίαση τα πάθη.

Η πυραμίδα του Αλεξάντρ Γκόλοντ στην Περιφέρεια Μόσχας

Το κατασκεύασμα αυτό βρίσκεται στο 38ο χιλιόμετρο του αυτοκινητόδρομου Μόσχας-Ρίγας. Η πυραμίδα έχει ύψος 44 μέτρα και κατασκευάστηκε πλήρως από δομικά στοιχεία από φίμπεργκλας.
Ο αρχιτέκτονας είναι πεπεισμένος ότι η πυραμίδα μπορεί να ασκεί ευεργετική επίδραση στην υγεία, να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, να βελτιώνει το συναισθηματικό περιβάλλον των ανθρώπων που βρίσκονται μέσα ή κοντά της, καθώς επίσης να βελτιώνει την πέριξ οικολογική κατάσταση.

photo : Βλαντίμιρ Μπούροφ

http://greek.ruvr.ru

Flower Narcissus

Narcissus Is Only An Innocent Pretty Flower
(Humor Is The Only Way To Face Everything)

 

Η επιστροφή του αλόγου Πρζεβάλσκι

Η Ρωσία προσχώρησε στις διεθνείς συλλογικές προσπάθειες για τη διάσωση του αλόγου Πρζεβάλσκι, το οποίο έχει συμπεριληφθεί στην Ερυθρά Βίβλο, ως εξαφανισμένο στη Φύση είδος. Με την υποστήριξη της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας (RGS) και του Προγράμματος Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNDP) στην περιοχή του Ορενμπούργκ, που βρίσκεται στα νότια Ουράλια, υλοποιείται το περιβαλλοντικό πρόγραμμα αναβίωσης του ελεύθερου πληθυσμού αυτών των άγριων ζώων.

Ήδη επί μία εκατονταετία τα άλογα Πρζεβάλσκι αναπαράγονται αποκλειστικά σε αιχμαλωσία και σήμερα στους ζωολογικούς κήπους του κόσμου ζουν περίπου 2 χιλιάδες τέτοια ζώα. Η διατήρησή τους σε περιορισμένο χώρο δεν επιδρά με τον καλύτερο τρόπο στα ζώα αυτά, τα οποία στη Φύση βρίσκονταν σε συνεχή κίνηση. Τα ανακάλυψε το 1879 ο διάσημος Ρώσος περιηγητής Νικολάι Πρζεβάλσκι στην Κεντρική Ασία. Από τα κατοικίδια άλογα διέφεραν στην κοντή όρθια χαίτη τους, την έλλειψη των κλασικών για τα άλογα «αφελειών» και το μακρύ τρίχωμά τους. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε αργότερα, το άλογο Πρζεβάλσκι δεν είναι πρόγονος του κατοικίδιου αλόγου, διότι έχουν διαφορετικό αριθμό χρωμοσωμάτων.

Η στρατηγική της συλλογικής δράσης για τη διάσωση του είδους εκπονήθηκε στο 1ο Διεθνές Συμπόσιο για τα ζητήματα διάσωσης του αλόγου Πρζεβάλσκι στην Πράγα το 1959. Ο ζωολογικός κήπος της Πράγας τηρεί το γενεαλογικό βιβλίο της φυλής των ζώων αυτών. Η πρώτη περιοχή επιστροφής των άγριων αλόγων στη Φύση ήταν η Μογγολία: στο Εθνικό Πάρκο Χουστάιν-Νουρού το 1992 ξεκίνησε το πρόγραμμα επαναφοράς του αλόγου Πρζεβάλσκι. Αργότερα ένα παρόμοιο πρόγραμμα υλοποιήθηκε στο Εθνικό Πάρκο Tαχίν-Tαλ στην Κίνα. Τώρα αυτοί οι άγριοι εν ζωή πληθυσμοί αριθμούν ήδη περισσότερα από διακόσια ζώα.

Η Περιφέρεια του Ορενμπούργκ με τις εκτάσεις στέπας ταιριάζει ιδανικά για την επαναφορά του αλόγου Πρζεβάλσκι στη Φύση, θεωρεί ένας από τους συντάκτες του σχεδίου, ο δόκτωρ Γεωγραφικών Επιστημών, επικεφαλής του Εργαστηρίου Αγροοικολογίας και διαχείρισης της Γης του Ινστιτούτου Στέπας του Παραρτήματος Ουραλίων της Ρωσικής Ακδημίας Επιστημών Σεργκέι Λεβίκιν:

Η στέπα και το άλογο είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες. Το άλογο είναι σύμβολο των στεπών. Το άλογο Πρζεβάλσκι είναι ένα από τα άγρια άλογα, τα οποία επέζησαν ως τις μέρες μας. Και εκτιμάται ότι διαβιούσε από τον Βόλγα ως τη Μογγολία, όπου και ήταν το τελευταίο καταφύγιό του. Γιατί η Περιφέρεια του Ορενμπούργκ; Διότι διατηρήθηκαν σ’ εμάς οι εκτάσεις στέπας, όπου υπάρχει χώρος για να εγκατασταθεί το άλογο. Αναζητήσαμε και βρήκαμε μια μεγάλη περιοχή, εκατόν εξήντα χιλιάδες στρέμματα και τη νοικιάσαμε, ώστε να την αξιοποιήσουμε για την απελευθέρωση των αλόγων Πρζεβάλσκι.

Αρχικώς οι ειδικοί θα πρέπει να «αγριέψουν» τα ζώα, που προέρχονται από τους ζωολογικούς κήπους, δηλαδή να τα συνηθίσουν στη ζωή της στέπας, σε μια ειδικά προστατευόμενη περιοχή, την «Ταρπανία του Ορενμπούργκ». Στους αρχαίους χρόνους Τάρπαν ονομάζονταν τα άγρια άλογα, στη γλώσσα των τουρανικών λαών Τάρπαν σημαίνει «να σπεύδεις με καλπασμό ολοταχώς, να πετάς προς τα εμπρός». Τώρα στην «Ταρπανία του Ορενμούργκ» κάνουν γεωτρήσεις και στήνουν φράγματα για να εξασφαλίσουν στα άλογα μόνιμο πότισμα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Το επόμενο βήμα θα είναι η κατασκευή της περίφραξης του χώρου εγκλιματισμού, μιας εκτεταμένης περιφραγμένης έκτασης, ώστε να παρακολουθούνται τα ζώα σε πρώιμο στάδιο. Και μόνο μετά απ’ αυτό θα αρχίσει η μεταφορά των αλόγων. Οι ειδικοί δεν αμφιβάλλουν ότι η «Ταρπανία του Ορενμπούργκ» θα γίνει ένα επιστημονικό, τουριστικό και ψυχαγωγικό κέντρο στη ζώνη της στέπας με την προοπτική να καταστεί ένα διεθνώς γνωστό εμπορικό σήμα.

greek.ruvr.ru

How To Forget - Michael Ganas

You are never going to get out of my life,
my own life you are and twice life of mine,
joy to my sadness and sadness to my joys
how to forget, how to forget...

The big eyes that caressed me tenderly,
your warm hands that touched me
and all the words that I didn't make to say
I shall voice to a deep well, how much I love you

You will never get out of my body,
oh my own body and body of mine twice
joy to my pain and wound to my joy,
how to forget, how to forget...

=======================

Απ' τη ζωή μου δε θα βγεις ποτέ,
ζωή δική μου και ζωή μου δυο φορές,
χαρά στη λύπη μου και λύπη στις χαρές,
πώς να ξεχάσω, πώς να ξεχάσω...

Τα μεγάλα μάτια που με χάιδεψαν,
τα ζεστά σου χέρια που με άγγιξαν
και τα τόσα λόγια που δεν πρόλαβα,
σε βαθύ πηγάδι θα το πω, πόσο σ' αγαπώ.

Απ' το κορμί μου δε θα βγεις ποτέ,
δικό μου σώμα και κορμί μου δυο φορές,
χαρά στον πόνο μου και τραύμα στις χαρές,
πώς να ξεχάσω, πώς να ξεχάσω...

Santorini

Monday Morning - Melanie Fiona

Η Μαρία Σαράποβα θα είναι η σημαιοφόρος της εθνικής Ρωσίας στους Ολυμπιακούς στο Λονδίνο

Η πρώτη ρακέτα του κόσμου, η τενίστρια Μαρία Σαράποβα, θα είναι η σημαιοφόρος της Εθνικής Ρωσίας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο, ενημέρωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας τένις της Ρωσίας Σαμίλ Ταρπίσεβ.

Ήταν Ένα Χαμένο Παιχνίδι

'Οταν δεν έχουμε το ψυχικό σθένος να διαχειριστούμε

τα προσωπικά τραύματα της παιδικής μας ηλικίας,

τα αντιμετωπίζουμε σαν υπαιτιότητα κάποιου άλλου

και αναπόφευκτα προκύπτουν βαθιά στοιχεία απογοήτευσης και διαχείρησης θυμού

Όταν ένα παιδί δεν έχει περάσει τον απαραίτητο χρόνο σ’ ένα σταθερό περιβάλλον αγάπης και ασφάλειας, προκειμένου να εσωτερικεύσει τελικά την αγάπη και να την κάνει δική του, τότε κουβαλάει ένα βαρύ φορτίο για την υπόλοιπη ζωή του, εκτός αν αλλάξει κάτι δραματικά στο περιβάλλον που το διαμορφώνει ή αν βρει τρόπους να το επιλύσει καθώς περνάνε τα χρόνια.

Αν δεν συνδεόμαστε πλήρως με την δική μας αίσθηση αγάπης, τότε στην ουσία είμαστε πληγωμένοι άνθρωποι.

Ως πληγωμένοι ενήλικες, η αίσθηση της αγάπης και του εαυτού μας «προβάλλεται», σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, στον εξωτερικό κόσμο. Δεν διαμορφώνεται ποτέ ένα υγιές όριο μεταξύ του εαυτού μας και του άλλου και καθώς μεγαλώνουμε, αυτό μας δημιουργεί διάφορα προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα είναι ότι η αίσθηση του εαυτού μας έχει διαμορφωθεί μόνο εν μέρει και η αγάπη για τον εαυτό μας είναι αδύναμη. Έτσι συνεχώς ψάχνουμε έξω από τον εαυτό μας για να γεμίσουμε το κενό. Καθώς περνάμε από την βρεφική ηλικία προς την παιδική ηλικία και από την παιδική ηλικία προς την ενηλικίωση, αναπτύσσουμε μοντέλα προβολής και συνεξάρτησης, καθώς εναποθέτουμε στους άλλους διάφορες αφύσικες ανάγκες και συναισθηματικές ευθύνες.

Η έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας και η σύγχυση των ορίων μεταξύ του εαυτού μας και των άλλων ανθρώπων, μας προδιαθέτουν προς το θυμό με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Ένα πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι όπως ακριβώς στρεφόμασταν και βασιζόμασταν στη μητέρα μας για να πάρουμε αγάπη, καθώς μεγαλώνουμε συνεχίζουμε να στρεφόμαστε στους άλλους για αγάπη. Επειδή δεν φτάσαμε στο επίπεδο της εσωτερίκευσης της αγάπης ώστε να γίνει δική μας, δεν εμπιστευόμαστε την αγάπη μέσα στην καρδιά μας και έτσι περνάμε τη ζωή μας αναζητώντας μια πηγή αγάπης και ευτυχίας έξω από μας. Για προφανείς λόγους αυτό δεν πετυχαίνει ποτέ και το σχίσμα ανάμεσα στον εαυτό μας και τον άλλο μας προδιαθέτει σε έναν ατελείωτο αγώνα και απογοήτευση.

Οι σοφοί όλων των εποχών συμφωνούν ότι ποτέ δεν θα βρούμε ευτυχία έξω από την καρδιά μας. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να κάνουμε τους εαυτούς μας ευτυχισμένους. Αν αγαπάμε τον εαυτό μας, τότε μπορούμε να μοιραστούμε αυτή την αγάπη με τους άλλους και μπορούμε να ερωτευτούμε άλλους ανθρώπους αλλά δεν μπορούμε να βρούμε αληθινή αγάπη σε μια εξωτερική πηγή.

Όταν αναπτύσσουμε μοντέλα προβολής, έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Επειδή δε νιώθουμε ασφαλείς μέσα μας, αναζητούμε αγάπη και ευτυχία σε πράγματα και ανθρώπους, περιμένοντας συνεχώς από τους άλλους να γεμίσουν το υπαρξιακό μας κενό. Περνάμε τη ζωή μας σε έναν συνεχή αγώνα για εκπλήρωση της ανάγκης μας, σε μέρη όπου δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Αναπόφευκτα προκύπτουν βαθιά στοιχεία απογοήτευσης και θέματα διαχείρισης του θυμού.

Ένα άλλο θέμα που προκύπτει με την προβολή είναι η επίρριψη ευθυνών. Όπως προβάλλουμε την ανάγκη μας για ευτυχία στους άλλους ανθρώπους, τους ρίχνουμε και την ευθύνη για τη δική μας έλλειψη ευτυχίας.

Επειδή η δομή του εγώ μας δεν είχε το χρόνο να αναπτυχθεί κανονικά, δεν έχουμε τα εφόδια να διαχειριστούμε το φυσιολογικό πόνο που φέρνει η ζωή και αυτή η ανικανότητα συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή. Ένας τρόπος με τον οποίο μαθαίνουμε να το αντιμετωπίζουμε αυτό είναι να το προβάλλουμε, δηλαδή να το εναποθέτουμε στους άλλους. Επειδή δεν έχουμε το ψυχικό σθένος να διαχειριστούμε τον προσωπικό και διαπροσωπικό πόνο, το αντιμετωπίζουμε σαν υπαιτιότητα κάποιου άλλου (ότι δηλαδή κάποιος άλλος φταίει για το δικό μας πόνο).
Φυσικά αυτή η στρατηγική είναι καταδικασμένη να αποτύχει και όταν οι άλλοι δεν αποδέχονται την ευθύνη που τους ρίχνουμε, θυμώνουμε. Καθώς περνάνε τα χρόνια γινόμαστε κατ’ εξακολούθηση θύματα που υποφέρουν συνεχώς λόγω της αποτυχίας και των ατελειών των άλλων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ζούμε σε μια κατάσταση διαρκούς ενοχοποίησης των άλλων και θυμού.

Better Days

Η ρωσική ταινία «Γελένα» κατέκτησε τις Κάνες

Η ταινία του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ «Γελένα», που απέσπασε το ειδικό βραβείο της Επιτροπής του Φεστιβάλ των Κανών, κέρδισε στη γαλλική διανομή περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια.

Την ταινία παρακολούθησαν περισσότεροι από 125 χιλιάδες θεατές. Στη Ρωσία η ταινία «Γελένα» απέσπασε 8 κινηματογραφικά βραβεία και 700 χιλιάδες δολάρια. Στις 4 Μαΐου η ταινία θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες της Σουηδίας και στις 16 Μαΐου στις ΗΠΑ. Τα έσοδα της προηγούμενης ταινίας του Ζβιάγκιντσεφ «Επιστροφή» ξεπέρασαν τα 4,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

 

πηγή

Running

Breathless - Dan Wilson

Αγχος και Εξετάσεις

Καθώς πλησιάζουν οι μέρες των εξετάσεων, μαθητές & γονείς εντείνουν τις προσπάθειές τους για την επιτυχία και την πολυπόθητη θέση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Αυτές τις ημέρες το άγχος των παιδιών, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά «μασκαρεμένος» φόβος για ενδεχόμενη αποτυχία στις εξετάσεις, μεγαλώνει.

Βέβαια εκείνο που χρειάζεται να ξέρουμε και να θυμόμαστε καλά -υποψήφιοι/ ες & γονείς- είναι ότι, μέχρις ενός σημείου, το άγχος είναι φυσιολογικό και δημιουργικό.

Μας κινητοποιεί σε δύσκολες και προκλητικές φάσεις της ζωής μας να καταβάλουμε το μέγιστο των προσπαθειών μας προκειμένου να επιτύχουμε τον στόχο μας!

Το άγχος γίνεται επικίνδυνο και μπορεί να κάνει κακό, μόνο όταν δεν μπορούμε πια να το ελέγξουμε, γιατί τότε:

1. περιορίζει την πραγματικής μας ικανότητά για επίδοση και
2. μας κάνει να υποφέρουμε.

Το άγχος των εξετάσεων συνήθως συνδέεται με τον φόβο που νιώθουμε μήπως απογοητεύσουμε τους γονείς μας, ή ματαιώσουμε τις προσδοκίες που έχουμε από τον εαυτό μας.

Το άγχος κινητοποιείται από τις αρνητικές σκέψεις που εμείς κάνουμε, μεγαλώνει μέσα απ?αυτές και τελικά, στην χειρότερη περίπτωση, μπορεί να μας ακινητοποιήσει -όταν ξεφεύγει τελείως από τον έλεγχό μας- και να μας οδηγήσει να εγκαταλείψουμε την προσπάθειά μας.

Επίσης, μέσα από τις αρνητικές σκέψεις που κάνουμε όταν φοβόμαστε κάτι πολύ άθελά μας «προετοιμάζουμε» την αποτυχία, αφού ασυνείδητα σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτύχουμε!


Συμπτώματα - Επιπτώσεις του έντονου άγχους:

Μείωση της επίδοσης:
Δυσκολία συγκέντρωσης, διανοητικό μπλοκάρισμα (μπλακ-άουτ), δυσκολία οργάνωσης των πληροφοριών,

Ψυχοσωματικά συμπτώματα
πονοκέφαλοι, κοιλόπονοι, ταχυκαρδία, εφίδρωση, συχνοουρία, τρέμουλο, ναυτία, μυϊκή υπερένταση, και

Διανοητικά συμπτώματα:
Αρνητικές σκέψεις, μείωση αυτοπεποίθησης,
ευσυγκινησία, ευερεθιστότητα, άσχημος ύπνος


Προετοιμασία - Αντιμετώπιση

Πριν τις εξετάσεις:
Μάθε να αντιμετωπίζεις τις εξετάσεις, παρόλο τον φόβο σου για πιθανή αποτυχία!

Φρόντισε για την καλή σου προετοιμασία
Φτιάξε ένα οργανόγραμμα - οργάνωσε το χρόνο σου
Κάνε τις επαναλήψεις σου μαζί με φίλους/ ες
Δοκίμασε τις δυνάμεις σου μαζί με άλλους υποψηφίους/ ες
Συνάντησε άλλους συμμαθητές/ τριές σου και ας ρωτήσει ο/η ένας/ μια τον/την άλλον/ η ....
Αν μπορείς να το εξηγήσεις στους άλλους, τότε το έχεις κατανοήσει...διαφορετικά, χρειάζεσαι κι άλλες επαναλήψεις!

Αναλύστε την κατάσταση ρεαλιστικά:
Πάρε μια λευκή σελίδα χαρτί: Γράψε απ?τη μια πλευρά της σελίδας τι είναι ακριβώς αυτό/ ά που σου προκαλεί/ ούν άγχος, κι απ?την άλλη (στήλη της σελίδας) πως μπορείς πρακτικά να διορθώσεις το συγκεκριμένο πρόβλημα!

Κάντε ένα διάλειμμα και συζήτησε εκφράζοντας τους φόβους και τις αμφιβολίες σου στους γονείς σου και σε ανθρώπους που μπορούν να σε ακούσουν!

Επιχείρησε μια νοητική αναπαράσταση των πραγματικών συνθηκών που σου προκαλούν άγχος (δηλ. «φαντάσου με λεπτομέρειες τις πραγματικές συνθήκες που σε αγχώνουν...»). Θα δεις ότι:
Όσο πιο συχνά φαντάζεσαι τις εξετάσεις τόσο πιο πολύ εξοικειώνεσαι μαζί τους...!
Αυτό που μπορείς να αντιμετωπίσεις στη φαντασία σου, μπορείς να το κάνεις και στην πραγματικότητα!!


Δοκίμασε ασκήσεις χαλάρωσης:

για 15΄τη μέρα, συγκεντρώσου στη διαφραγματική αναπνοή και στο σώμα σου που βαραίνει καθώς χαλαρώνει...

συνδύασε εισπνοές - εκπνοές με θετικές ?και ρεαλιστικές- σκέψεις...
Αντικατέστησε τις σκέψεις: «δεν θα φοβηθώ», ή «θα πετύχω στα σίγουρα!», με τις πιο ρεαλιστικές σκέψεις: «Ακόμα κι αν φοβηθώ, θα το αντιμετωπίσω», «θα κάνω ό.τι περνάει από το χέρι μου για να επιτύχω»...

Ξόδευε λίγο χρόνο για γυμναστική (καθημερινά)

Φρόντισε να ξεκουράζεσαι και να κοιμάσαι καλά

Κάνε καθημερινά ένα πρωινό μπάνιο με χλιαρό νερό


Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων:

Ξεκίνα πάντα με ό,τι γνωρίζεις καλά..
Συνδύασε εισπνοές- εκπνοές με θετικές (και ρεαλιστικές) σκέψεις... (βλέπε «προετοιμασία πριν τις εξετάσεις»)
Μόλις νιώσεις τα πρώτα σημάδια πανικού επανέλαβε μια λέξη ή φράση που σε ηρεμεί (π.χ. «ήρεμα», «χαλαρά», «είμαι δίπλα σου ό,τι κι αν συμβεί...», κ.λ.π.


Μετά από τις εξετάσεις:

Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου: μια βόλτα μ?ένα φίλο, κ.λ.π.
Οραματίσου την επιτυχία και προετοίμασε τον εαυτό σου για την επόμενη ημέρα.


Συναισθηματική & Ψυχολογική υποστήριξη στα παιδία από τους γονείς:

Εάν ως γονείς υιοθετήσετε τις παρακάτω στάσεις & τις διατυπώσετε με τις κατάλληλες φράσεις -όπως είναι οι παρακάτω- θα βοηθήσετε τα παιδιά σας σημαντικά στην προσπάθεια που καταβάλουν:

Πρώτα απ όλα ας φροντίσετε να είστε διαθέσιμοι/ ες πρώτα για να ακούσετε τα παιδιά σας, και μετά για να τα συμβουλέψετε!


Συμβουλές που δεν απέχουν απ'την πραγματικότητα!

«το άγχος της αποτυχίας είναι φυσιολογικό»
«όλοι έχουμε σε αντίστοιχες συνθήκες παρόμοιο άγχος ...»
«ακόμα κι αν δεν περάσεις, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις...»
«αν δεν περάσεις για το μόνο που θα στεναχωρηθώ είναι γιατί δεν θα ανταμειφθούν οι κόποι σου...»
«Κάθε αποτυχία είναι μια ευκαιρία μάθησης!...»
Ο κύριος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να βοηθήσεις τους νέους ανθρώπους να μαθαίνουν να ανταποκρίνονται με επιτυχία στις συνεχώς μεταβαλλόμενες κοινωνικο-πολιτικές και οικονομικές συνθήκες.

Επομένως, ο στόχος των γονιών και των εκπαιδευτικών -όλων των βαθμίδων- είναι να βοηθήσουν τους/ τις μαθητές/ τριες να αγαπήσουν τη μάθηση.

Επειδή η επιβίωση των παιδιών μας στο μέλλον θα εξαρτάται από την ικανότητά τους να μαθαίνουν, φροντίστε να δημιουργήσετε τις κατάλληλες συνθήκες -και στην δύσκολη στιγμή των εξετάσεων- που θα επιτρέψουν στο παιδί σας να συνεχίσει και μετά απ?αυτές να θέλει να μαθαίνει...!

πηγή

Just a Nice Song By Dido: See The Sun

The Story Of The Eagle

Θέατρο και Ψυχολογία : Ψυχόδραμα

All the world's a stage, And all the men and women merely players; They have their exits and their entrances; And one man in his time plays many parts”.

Shakespeare

Χρειάζεται να μάθουμε από την αρχή -μιας και ποτέ κανείς δε μας το δίδαξε- την τέχνη να ακούμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας.
Όταν η ψυχή μας πονάει, μπορούμε να τη φροντίσουμε, όπως φροντίζουμε το σώμα μας όταν αρρωσταίνουμε.
Ο ψυχισμός μας είναι ένα ζωντανό κομμάτι, που όπως το σώμα μας, έχει ανάγκες, μιλά με τη δική του γλώσσα, χρειάζεται την προσοχή μας.
Είναι φυσιολογικό να έχουμε ψυχικές ανάγκες, είναι μη φυσιολογικό να έχουμε μια νεκρωμένη ή μηχανική ψυχή.
Έχουμε λάβει στερημένη παιδεία για τη σπουδαιότητα μιας καλής ψυχικής υγείας στην καθημερινότητά μας και του τρόπου για να την αποκτήσουμε και να τη διατηρούμε.
Χρειάζεται πια να παραδεχτούμε, ότι η φροντίδα του εσωτερικού μας κόσμου δεν είναι πολυτέλεια, αλλά μια φυσιολογική ανάγκη κάθε έξυπνου ανθρώπου που προσπαθεί για το καλύτερο
Το ψυχόδραμα είναι ένας από τους τρόπους για να γνωρίσουμε και να συμφιλιωθούμε με τον άνθρωπο που πραγματικά είμαστε.
Είναι ένας από τους τρόπους να αναπτύξουμε την προσωπικότητά μας, να βρούμε και να μάθουμε να εκφράζουμε την κρυμμένη δημιουργικότητα μέσα μας.
Ένας από τους τρόπους να γίνουμε περισσότερο «ανθρώπινοι», αυθεντικοί: αυτά που λέμε, να είναι σύμφωνα με αυτά που νιώθουμε και με αυτά που εκφράζουμε.
Να έχουμε αρμονία, ψυχική ευελιξία, χιούμορ, φαντασία, αφέλεια: τη φρέσκια ματιά και τον ενθουσιασμό του παιδιού μέσα μας.
Είναι η εκμάθηση της συμβίωσης και μιας νοοτροπίας ζωής βασισμένης στη συνεργασία.
Είναι η ανανέωση της ελπίδας μας στη ζωή, στην ελπίδα μας για το «ανθρώπινο», στο δεσμό μας με τη ζωτικότητα!
Ψυχόδραμα: το θέατρο της αλήθειας... και τι κάνω σε μια ομάδα ψυχοδράματος;Απλούστατα καλείσαι να είσαι ο εαυτός σου και να αφήσεις την ψυχή σου να δράσει!
Τα θέματα που «εξερευνώνται» προτείνονται από τα μέλη της ομάδας και συνήθως προκύπτουν από την αυθόρμητη αλληλεπίδραση τους στο «εδώ και τώρα» της συνάντησης.
Θα έχεις την ευκαιρία να απεικονίσεις επί σκηνής την πραγματικότητά σου και να περιηγηθείς μέσα σε αυτήν καθώς και μέσω της δράσης, να βιώσεις και να αναβιώσεις καταστάσεις, γεγονότα, όνειρα, συμπεριφορές της ζωής σου.
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συμβολικής αναπαράστασης και της εκδραμάτισης επί σκηνής του θέματος που κάθε φορά αναδύεται.
Η αναπαράσταση και η εκδραμάτιση γίνονται με τη χρήση αντικειμένων που συμβολικά αντικατοπτρίζουν σημαντικά στοιχεία του «πρωταγωνιστή» και με την επιλογή μελών της ομάδας σε ρόλους που αυτός εισάγει και σχετίζονται με το θέμα του.
Η ψυχοδραματική σκηνή είναι ο ασφαλής χώρος όπου μπορείς να πειραματιστείς, να αναπτύξεις τη φαντασία σου, να ξαναγίνεις παιδί, να εκφραστείς ελεύθερα, να βιώσεις διάφορες πτυχές του εαυτού σου και των άλλων, να αποφορτιστείς συναισθηματικά, να αναπτύξεις τους ρόλους που θα διευκολύνουν τη λειτουργία σου.
Μέσα στην ομάδα και από την ομάδα δουλεύονται τόσο οι προσωπικοί στόχοι των μελών, όσο και της ομάδας ως συνόλου, και αυτή αποτελεί πλαίσιο στήριξης, αμοιβαίου μοιράσματος, συναισθηματικού αγγίγματος και ερέθισμα για ανάπτυξη, με το συντονιστή ως συνοδοιπόρο σε όλη αυτή την προσπάθεια.

Τί διαφορετικό έχει να μου προσφέρει το ψυχόδραμα από άλλες ψυχοθεραπευτικές μεθόδους;
Στήνοντας στη σκηνή και αναπαριστώντας τον εσωτερικό σου κόσμο, συνειδητοποιείς και αποκτάς μια νέα οπτική της συμπεριφοράς σου και της συμπεριφοράς των άλλων.
Εκδραματίζοντας και βιώνοντας σε βάθος τα θέματα που αντιμετωπίζεις, το σώμα σου και ο εσωτερικός σου εαυτός σε καθοδηγούν σε νέες δημιουργικές «λύσεις» (νέους ρόλους), νέες συμπεριφορές, πιο λειτουργικές στην προσωπικότητά σου. Τις νέες αυτές «συμπεριφορές», δεν τις αντιλαμβάνεσαι μόνο νοητικά, αλλά πράγματι τις δοκιμάζεις, τις παίζεις, ώσπου κάποια στιγμή να τις οικειοποιηθείς και να αποτελέσουν εφόδια σε όλη σου τη ζωή!
Έτσι, το ψυχόδραμα πάει ένα βήμα παρακάτω από την κλασική «γνωστική» ανάλυση του εαυτού μου: στον πολύ αληθινό πειραματισμό και στο χτίσιμο του καινούριου, επιθυμητού εαυτού μου.
Η δουλειά με το υγιές μας κομμάτι: να αναγνωρίσουμε τα θετικά μας στοιχεία και ικανότητες και να τις αναπτύξουμε ακόμα περισσότερο!
Η δυνατότητα να δουλέψω «συμβολικά», καλλιτεχνικά, τα όσα διαπραγματεύομαι.
Η φαντασία, το χιούμορ, το παιχνίδισμα, η αμεσότητα!

Τί κάνει ο συντονιστής στο ψυχόδραμα;Είναι ο «παραγωγός» των δραμάτων του εκάστοτε «πρωταγωνιστή» και των δραμάτων της ομάδας ως συνόλου. Με άλλα λόγια αφουγκράζεται, φέρνει στην επιφάνεια και «παράγει» στη σκηνή, τα θέματα που κάθε φορά διαπραγματεύονται τα μέλη της ομάδας.
Αντίστοιχα, «παράγει» στη σκηνή τα κομμάτια που ο «πρωταγωνιστής» διαπραγματεύεται συνειδητά ή ασυνείδητα στη δουλειά με τον εαυτό του, χρησιμοποιώντας τις ψυχοδραματικές τεχνικές.
Ταυτόχρονα δουλεύει ως κλινικός αναλυτής, ομαδικός αναλυτής, κοινωνιομέτρης και συστημικός θεραπευτής.

J.L.Moreno, ο δημιουργός...Εμπνευστής της μεθόδου του ψυχοδράματος είναι ο ψυχίατρος και πρωτεργάτης της ομαδικής ψυχοθεραπείας και της κοινωνιομετρίας, Jacov Levy Moreno (1889-1974). Ιδρύοντας το θέατρο του αυθορμητισμού ήδη από το 1922- ένα θέατρο όπου οι ηθοποιοί έπαιζαν αυτοσχεδιάζοντας ιστορίες που διηγούνταν το κοινό ή κοινωνικά θέματα της καθημερινότητας- το γνωστό στις μέρες μας Playback Theatre- διαπίστωσε τη θεραπευτική αξία της δράσης και εμπνεύστηκε τις βασικές τεχνικές της θεραπευτικής μεθόδου που αργότερα αποκάλεσε «ψυχόδραμα» (= δράση της ψυχής). Σήμερα, μέθοδοι και πρακτικές του ψυχοδράματος εφαρμόζονται ανά τον κόσμο, τόσο στον τομέα της ψυχοθεραπείας, αλλά και σε άλλους τομείς ανάπτυξης και οργάνωσης της κοινωνικής ζωής.

«We are all gods, creators and co-creators of the never finished universe. Let us create with joy, energy and spontaneity and let imagination be the basis for action». J.L.Moreno

You Are The Wind Beneath My Wings

Οι Αρχαιολόγοι του Τζόρτζιο ντε Κίρικο

Αρχετυπικές φιγούρες,

οι Αρχαιολόγοι του Τζόρτζιο ντε Κίρικο ,

σύντροφοι, σύζυγοι, εραστές,
το αιώνιο ζευγάρι από γεννήσεως κόσμου.

Οι Αρχαιολόγοι, έργο που φιλοτέχνησε ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο το 1968.

 O Tζόρτζιο Nτε Kίρικο, τον οποίο οι υπερρεαλιστές θεωρούσαν πρωτοπόρο του κινήματός τους, γεννήθηκε στο Bόλο στις 10 Iουλίου 1888, γιος μηχανικού τραίνων από το Παλέρμο και τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Eλλάδα. Tο 1900 άρχισε σπουδές στο Πολυτεχνείο Aθηνών και συγχρόνως παρακολούθησε νυχτερινά μαθήματα για να μελετήσει το γυμνό, αν και τα πρώτα του έργα ήτανε θαλασσογραφίες και τοπία.

     Mετά το θάνατο του πατέρα του το 1905 εμπνευσμένος από τη Nεορρομαντική Σχολή αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο Mόναχο, όπου το 1906 επηρεάστηκε όχι μόνο από τις τάσεις της εποχής στη τέχνη αλλά κι από τα βιβλία του Nίτσε και του Σοπενάουερ. Tο 1909 ταξίδεψε στη Pώμη, το 1910 στη Φλωρεντία κι από το 1911 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου ήτανε τακτικός επισκέπτης στο σαλόνι του Aπολινέρ και γνώρισε τους πρωτοποριακούς ζωγράφους των αρχών του αιώνα.
Λόγω του πολέμου γύρισε στην Iταλία, όπου με τον Φιλίππο Ντε Πίζις και με τον με τον Κάρλο Καρά (Carlo Cara) ίδρυσαν τη Mεταφυσική Σχολή, το 1917.

Mετακόμισε στη Pώμη κι εκεί έκανε τη πρώτη του ατομική έκθεση. Aπό τότε έξέθεσε ατομικά στο Παρίσι, το Λονδίνο και τη Nέα Yόρκη. Tο 1929 σχεδίασε σκηνικά και κοστούμια για το μπαλέτο Σεργκέϊ Nτιαγκίλεφ κι εξέδωσε το μυθιστόρημα "Εβδομερός" (Hebdomeros).

     Tα επόμενα χρόνια εξακολούθησε να σχεδιάζει για το μπαλέτο και την όπερα κι έκανε πολλές εκθέσεις σ' όλο τον κόσμο. Tο 1945 εξέδωσε το πρώτο μέρος της αυτοβιογραφίας του "Aναμνήσεις Της Ζωής Μου". Aν κι οι Υπερρεαλιστές τον αισθάνονταν δικό τους εξ αιτίας του ταλέντου του να εκφράζει το υποσυνείδητο, το ενδιαφέρον του για την ιστορία και την αρχαιολογία τον οδηγησε σ' άλλους δρόμους. Eπέλεξε ένα ρεαλιστικότερο τρόπο απεικόνισης, νεο-μπαροκικό κι αυτό έγινε αιτία οι παλιοί του σύντροφοι ν' αποκηρύξουν τα τελευταία του έργα.

Πίστευε ότι η τέχνη πρέπει να είναι μια διαρκής αναζήτηση. Οξυδερκής, προφητικός και ανατρεπτικός, κέρδισε την θέση του ανάμεσα στους κορυφαίους εκφραστές της τέχνης του εικοστού αιώνα. Με το αινιγματικό του σύμπαν όρισε μιαν άλλη, ιδεατή πραγματικότητα, πέρα από τα φαινόμενα, αγγίζοντας την αλήθεια του ορατού και μορφοποιώντας το όραμά του κατά τρόπο μοναδικό.

     Πέθανε στις 20 Nοεμβρίου 1978 στη Pώμη, όπου ειχε ζήσει τα τελευταία 30 χρόνια, σε ηλικία 90 ετών.

Into The Fire

Into The Rain

Анны Ахматовой : Муза

Муза

Забудут? — вот чем удивили!
Меня забывали сто раз,
Сто раз я лежала в могиле,
Где, может быть, я и сейчас.
А Муза и глохла и слепла,
В земле истлевала зерном,
Чтоб после, как Феникс из пепла,
В эфире восстать голубом.

Η Μούσα

Θα με ξεχάσουν; Καθόλου δεν εκπλήσσομαι γι’ αυτό!
Τόσες φορές με ξέχασαν, πληθώρα…
Χίλιες φορές βρισκόμουνα σε τάφο ανοιχτό
Που ίσως βρίσκομαι και τώρα.
Η μούσα έχει κουφαθεί και τυφλωθεί,
Σα σπόρος έλιωσε μέσα στη γη
Να ξαναζωντανέψει στον αιθέρα το γαλάζιο
Σαν Φοίνιξ, απ’ την τέφρα, να υψωθεί.

Borovosk

Photo by Russian photographer Victoria Zaykina of a small town near Moscow named Borovsk.

Podmoskovnye Vechera

Eορτασμός της Αγίας του Χριστού Ανάστασης στην Ορθόδοξη Ρωσία.

"The Passion Oh The Christ"

Μουσική και Ψυχολογία : Μία Εισαγωγή στη Μουσικοθεραπεία

«Εκεί που τελειώνει η ισχύς των λέξεων

αρχίζει αυτή της μουσικής».
Ρ. Βάγκνερ

Οι ανθρωπιστικές επιστήμες, στην προσπάθειά τους να βρουν έναν ευαίσθητο και αποτελεσματικό τρόπο να βοηθήσουν τον άνθρωπο, άρχισαν να ερευνούν την επίδραση της μουσικής στην ανθρώπινη ψυχολογία. Η έρευνα αυτή, στηριζόμενη στο ξεκίνημά της σε εμπειρικές παρατηρήσεις, τα τελευταία 30 χρόνια έχει συστηματοποιηθεί και γίνεται πλέον με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Η εφαρμογή των συμπερασμάτων, που προήλθαν από την έρευνα, για θεραπευτικούς και παιδαγωγικούς σκοπούς, ονομάζεται μουσικοθεραπεία.

 Σκοπός αυτής της νέας επιστήμης, που ασχολείται με την ανθρώπινη συμπεριφορά, είναι η θεραπεία αυτής, μέσω της μουσικής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τόσο ο όρος θεραπεία, όσο και ο όρος μουσική λαμβάνονται με την πλατιά τους έννοια.

Θεραπεία εδώ δεν θεωρείται μόνο η προσπάθεια για αποκατάσταση της σωματικής υγείας ανθρώπων, αλλά, πολύ περισσότερο, κάθε απόπειρα για ένταξη- μέσω της μουσικής- ατόμων σε μια ομάδα, (άτομα που αποτελούν προβληματικές μειονότητες, λόγω διανοητικών ή ψυχικών προβλημάτων), μ? άλλα λόγια κάθε προσπάθεια που έχει σαν στόχο την επαφή και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Σύμφωνα με την ψυχολογία, οι παρωχημένες τραυματικές εμπειρίες κάθε ατόμου, αφήνουν ίχνη πάνω στις ικανότητές του για ακρόαση, στις δυνατότητές του δηλαδή για επικοινωνία. Έτσι λοιπόν ο ασθενής, (που μπορεί να είναι κάποιος που πάσχει από κατάθλιψη ως επιληψία, ένα αυτιστικό παιδί, ή ένα κωφάλαλο, ένας αλκοολικός ή χρήστης ναρκωτικών) θα πρέπει να ξαναπεράσει όλα τα προηγούμενα στάδια της εξέλιξής του, βλέποντάς τα κάτω από άλλο πρίσμα τώρα, οδηγούμενος από τη μουσική ή τη φωνή. Επίσης με τον όρο μουσική δε νοείται μόνο το ανθρώπινο ηχητικό δημιούργημα, αλλά και κάθε ήχος ξεχωριστά, που γίνεται αντιληπτός κυρίως με την ακοή, αλλά και με άλλες αισθήσεις όπως η αφή. Η δύναμη της επιρροής της μουσικής στον ανθρώπινο ψυχισμό, δεν είναι κάτι καινούργιο. Η εφαρμογή της για θεραπευτικούς σκοπούς είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία της μουσικής.

Οι πρώτες γραπτές μαρτυρίες με αναφορές στη μουσικοθεραπεία είναι οι ιατρικοί αιγυπτιακοί πάπυροι που ανακαλύφθηκαν το 1899 και χρονολογούνται γύρω στο 1500 π.Χ. σ? αυτούς γίνεται λόγος για την ευνοϊκή επίδραση της μουσικής στη γονιμότητα της γυναίκας. Ωστόσο αυτοί που θεωρούνται πρόδρομοι της σύγχρονης μουσικοθεραπείας, είναι οι Αρχαίοι Έλληνες. Ανάμεσά τους ο Πυθαγόρας, ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, διατύπωσαν θεμελιώδεις αρχές, όσον αφορά την επίδραση του ήχου στον ανθρώπινο ψυχισμό. Η Πυθαγόρεια σχολή υποστήριξε ότι το σύμπαν, η ανθρώπινη ψυχή και η μουσική υπόκεινται στις ίδιες αρμονικές σχέσεις, η διάσπαση των οποίων επιφέρει ψυχικές ασθένειες, που η μουσική έχει τη δύναμη να θεραπεύσει. Παρόμοιες ήταν και οι απόψεις του Πλάτωνα. Αντίθετα ο Αριστοτέλης υποστήριξε τη δύναμη της επιρροής της μουσικής όχι στο σύνολό της, αλλά των επιμέρους τμημάτων της, (ρυθμοί, κλίμακες, μελωδία, υφή, ηχόχρωμα των μουσικών οργάνων), που επιδρούν διαφορετικά ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

Πατέρας της σύγχρονης μουσικοθεραπείας θεωρείται ο Ζακ-Εμίλ Νταλκρός (Βιέννη 1865-Γενεύη 1950), σπουδαίος παιδαγωγός, που με τις πρωτοποριακές του απόψεις σχετικά με το ρόλο της μουσικής στη γενικότερη ανάπτυξη του ατόμου καλλιέργησε το έδαφος για την ίδρυση της μουσικοθεραπείας. Όταν στην Αμερική μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο δημιουργήθηκε η ανάγκη για ψυχολογική συμπαράσταση στους τραυματίες πολέμου, η μουσική έπαιξε αυτόν το ρόλο και έτσι συντελέστηκε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τη δημιουργία αυτής της νέας επιστήμης, με την ίδρυση το 1950 της πρώτης οργάνωσης μουσικοθεραπείας. Αργότερα ακολούθησαν και άλλες οργανώσεις στην Ευρώπη καθώς και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Η σύγχρονη μουσικοθεραπεία βασίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές-μεθόδους

Α. εμπειρία μέσα από τη δομή (instruction),

Β. εμπειρία στην αυτοοργάνωση και

Γ. εμπειρία σε σχέση με τους άλλους. (Στην προκειμένη περίπτωση η λέξη εμπειρία δε φανερώνει μόνο, γεγονότα του παρελθόντος, αλλά γεγονότα που γίνονται και κατά το παρόν από τον ασθενή).

Η μουσικοθεραπεία προσφέρει στον καθένα την κατάσταση της εμπειρίας των γεγονότων μέσα από συγκεκριμένους τρόπους. Οι αρχές-μέθοδοι προσπαθούν να συγκεκριμενοποιήσουν τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να δέχεται το άτομο, μια εμπειρία. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, ο μουσικοθεραπευτής είναι το πρόσωπο που θα αναλάβει την ευθύνη, για να χειριστεί κατάλληλα τη μουσική, - τον συνδετικό κρίκο- μεταξύ του και του ασθενή ή της ομάδας και να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Κανείς μ/θεραπευτής δεν μπορεί βέβαια ν? αλλάξει τις εμπειρίες του παρελθόντος του ασθενή, αλλά μπορεί να οργανώσει μια παροντική κατάσταση, ώστε ο ασθενής να μπορεί να αντιληφθεί αυτές με διαφορετικό τρόπο, και να τις χρησιμοποιήσει για ένα καλύτερο μέλλον.

Καθεμιά από τις τρεις θεμελιακές αρχές-μεθόδους της μουσικοθεραπείας, στηρίζεται σε ορισμένες επίσης αρχές, που ταυτόχρονα αποτελούν και ιδιαίτερα γνωρίσματα της μουσικής.

Έτσι :

Α. Η εμπειρία μέσα από την δομή στηρίζεται στις παρακάτω αρχές: 1) Η μουσική απαιτεί η ανθρώπινη συμπεριφορά να έχει συγκεκριμένο ρυθμό, κάποια δομή στο χρόνο. 2) Επιτρέπει την άμεση συνεχόμενη αντικειμενική συμπεριφορά με ικανότητες που εκφράζονται μέσω αυτής. 3) Η μουσική προκαλεί συμπεριφορά η οποία επηρεάζει. 4) Προκαλεί συμπεριφορά η οποία είναι προσεγγίσιμη στους άλλους α) η μουσική απαιτεί αυξημένη ευαισθησία για να την αντιληφθείς και β) μπορεί να δημιουργήσει ιδέες και σχέσεις έξω από τη μουσική την ίδια. Η εμπειρία μέσα από τη δομή αναφέρεται σε τέτοιες συμπεριφορές ενός ατόμου, οι οποίες προέρχονται μέσα από μια μουσική εμπειρία (ενασχόληση). Βάση της είναι ότι θέτει τον ασθενή σε περιβάλλον, ώστε η μελλοντική του συμπεριφορά ν? αρχίσει να καθορίζεται πρωταρχικά από τους μουσικούς παράγοντες της εμπειρίας και όχι από την προσωπική του εμπειρία με το περιβάλλον. Για να καλλιεργηθούν τα θετικά συναισθήματα στον ασθενή, η μουσική εμπειρία δεν πρέπει να είναι συνεχής, αλλά μεθοδική για να αντέξουν στο χρόνο οι επιρροές της. Το κίνητρο για την εμπειρία είναι συνήθως η εσωτερική ποιότητα της μουσικής, η οποία κουβαλάει μαζί της μια πειθώ για μια ορισμένη συμπεριφορά. Σ? αυτό το επίπεδο ο ασθενής μπαίνει πλέον σ? ένα μουσικό περιβάλλον. Αρχίζει να σέβεται ορισμένους κανόνες του μουσικού περιβάλλοντος. Το να κερδίσεις αυτόν το σεβασμό γίνεται εύκολα, γιατί προέρχεται από την μουσική και δεν είναι επιβολή ενός ατόμου. Αυτή η συνειδητοποίηση της μουσικής δομής από το άτομο είναι αναγκαία για να του δημιουργηθεί μια επεξεργασμένη σύνδεση (συμβόλων-συνειρμών) με την απωθημένη εμπειρία. Μαζί μ? αυτή τη σύνδεση, ο ασθενής αισθάνεται την ανάγκη ν? ανακαλύψει τις δυνατότητές του και να τις κυβερνήσει, να κυριαρχήσει δηλαδή μέσα του. Οι κύριοι στόχοι της μουσικοθεραπείας είναι να επεκτείνει την προσωρινή αφοσίωση του ασθενή στη μουσική, να την κάνει πιο ποικίλη και να δημιουργήσει μια κατάσταση συνειδητότητας.

Β. Η εμπειρία στην αυτοοργάνωση στηρίζεται στις ακόλουθες αρχές: 1) Η μουσική δημιουργεί αυτοέκφραση. 2) Η μουσική προκαλεί τους ασθενείς να προσπαθήσουν να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό. 3) Προκαλεί ευκαιρίες για κοινωνική αναγνώριση, επιβράβευση και μη-επιβράβευση. 4) Προκαλεί αυτοπεποίθηση που απορρέει από τις πετυχημένες μουσικές ενασχολήσεις του ασθενή και ανύψωση του ηθικού του, γιατί νοιώθει το αίσθημα ότι είναι χρήσιμος κι έτσι κερδίζει την εκτίμηση των γύρω του. Η εμπειρία μέσα από την αυτοοργάνωση αφορά εσωτερικές αντιδράσεις που προέρχονται από την συμπεριφορά του ασθενή κι έχει να κάνει με τους τρόπους, τα ενδιαφέροντα, τις αξίες του, αυτά που εκτιμά και το τι σημαίνουν γι? αυτόν αυτά. Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην εσωτερική ικανοποίηση του ασθενή και αφορά την αισθητική εμπειρία. Σ? αυτό το επίπεδο ο ασθενής μπορεί ν? ανακαλύψει ποιος είναι στην πραγματικότητα, να βρει τους δικούς του τρόπους που θέλει να ζει, να εκτιμά τον εαυτό του και τις ικανότητές του. μπορεί ακόμη να ανακαλύψει ότι με αυτές τις ικανότητες μπορεί να βοηθήσει και άλλους. Σκοπός της μουσ/θεραπείας εδώ, είναι να κάνει τον ασθενή να παίρνει ικανοποίηση, αναγκαία γι? αυτόν για να ψάξει από μόνος του και για άλλες τέτοιες εμπειρίες και ν? ανακαλύψει ότι αυτές οι εμπειρίες οδηγούν στη διατήρηση μιας επικοινωνίας με το περιβάλλον του.

Γ. Η εμπειρία σε σχέση με τους άλλους στηρίζεται στις εξής αρχές: 1) Η μουσική παρέχει τη δυνατότητα στην αυτοέκφραση να γίνει κοινωνικά αποδεκτή. 2) Δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να έχει τη δική του γνώμη και αντίδραση μέσα στην ομάδα. 3) Η μουσική δίνει τη δυνατότητα για αποδοχή της ευθύνης απέναντι στο άτομο και στους άλλους προκαλώντας αυτοκινούμενη ή ετεροκινούμενη συμπεριφορά. 4) Η μουσική προκαλεί επικοινωνία με τους άλλους και κοινωνικοποιεί ομαλά τον ασθενή. 5) Προκαλεί επίσης την εμπειρία της συνεργασίας και του συναγωνισμού με κοινωνικά αποδεκτές μεθόδους. 6) Η μουσική διασκεδάζει ταυτόχρονα, γεγονός που είναι αναγκαίο για τους θεραπευτικούς σκοπούς. 7) Η μουσική τέλος είναι ικανή να βοηθήσει να μάθει ο ασθενής «κανόνες» κοινωνικά αποδεκτούς.

Η μέθοδος αυτή αναφέρεται στη σχέση ασθενή και ασθενή μέσα στην ομάδα. Η μουσική προκαλεί εμπειρίες σε άτομα που είναι μέλη ομάδας. Αυτή είναι η αιτία, ο λόγος για να βρίσκονται μαζί. Συνήθως για να γίνει δεκτό το άτομο στην ομάδα, θα πρέπει να έχει και προηγούμενη μουσική ενασχόληση. Αυτό κάνει τον ασθενή να οργανώνεται σύμφωνα με αυτό που θέλει η ομάδα και να συμβάλλει έτσι σε καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτή η εμπειρία τον κάνει να νιώθει ότι είναι χρήσιμος στους άλλους. Έτσι αποκτάει ταυτότητα σε μια μεγαλύτερη ομάδα ενώ ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα για πρόσβαση στην ταυτότητά του. δηλαδή η σύγκρισή του με τους άλλους τον κάνει να συνειδητοποιεί τις ικανότητές του, και να προσπαθεί να φτάσει ολοένα ανώτερους στόχους. Αν όμως η σύγκριση γίνει με αθέμητα μέσα, η προσπάθεια θα απορριφθεί από τον ίδιο τον ασθενή και το ενδιαφέρον του για να συνεχίσει θα χαθεί. Σ? αυτό το στάδιο, σκοπός της μ/θεραπείας είναι να αυξήσει το πεδίο στην ομάδα, μέσα στο οποίο να μπορεί ο ασθενής να αντιδρά επιτυχώς. Επίσης να αυξηθεί η ευκαμψία της συμπεριφοράς του και τέλος να του δοθούν ευκαιρίες- μέσω πάντα της μουσικής- που θα τον βοηθήσουν να δει τον εαυτό του και τη ζωή του σαν φυσιολογικά ενταγμένο μέλος της κοινωνίας.

Οι παραπάνω μέθοδοι εφαρμόζονται σε άτομα με νευρώσεις και ψυχοσωματικές διαταραχές, για τη θεραπεία κωφαλάλων, σε παιδιά, ή και ανήλικους με γλωσσικά ή κινητικά προβλήματα, ακόμη σε αυτιστικά άτομα και τέλος σε αλκοολικούς και τοξικομανείς. Σε κάθε μια από αυτές τις κατηγορίες το είδος της μουσικής που χρησιμοποιείται σαν συνδετικός κρίκος ασθενή και μουσικοθεραπευτή είναι ανάλογο κάθε φορά με την περίπτωση καθώς και την ιδιοσυγκρασία του ασθενή. Έτσι για παράδειγμα, σε μια ομάδα παιδιών με προβλήματα επικοινωνίας και συμπεριφοράς χρησιμοποιούνται σταδιακά οξείς ήχοι. Αυτοί είναι πλούσιοι σε υψηλές συχνότητες, οι οποίες διεγείρουν τον εγκεφαλικό φλοιό, ενεργοποιώντας το νευρικό σύστημα, χωρίς να το κουράζουν. Για τη θεραπεία τοξικομανών, γίνεται ακρόαση συνήθως αργής μουσικής που προκαλεί χαλάρωση του μυϊκού τόνου και επιβράδυνση του ρυθμού της καρδιάς και της αναπνοής. Μ? αυτό τον τρόπο κατευνάζονται οι ανησυχίες τους και τους παρέχεται η δυνατότητα της ενδοσκόπησης, ενώ ταυτόχρονα η χαλάρωση προκαλεί συναίσθημα ευφορίας, που ευνοεί μια νέα διαθεσιμότητα και μια μεγαλύτερη δεκτικότητα σε εξωτερικά ερεθίσματα. Εκατοντάδες ακόμη περιπτώσεις όπου εφαρμόζεται με επιτυχία η μουσικοθεραπεία, καθιστούν τη μουσικοθεραπεία, επιστήμη της ανθρώπινης προσέγγισης και επικοινωνίας και αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι η μουσική είναι η πιο ευγενική από τις τέχνες. Η μουσική φαίνεται να αποτελεί έναν από τους πιο άμεσους, κατανοητούς και δημιουργικούς τρόπους επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Οι θεραπευτικές δυνάμεις της, αυτό δηλαδή που ο άνθρωπος γνώριζε ανέκαθεν εμπειρικά, άρχισαν να ερευνώνται από κλάδους της ιατρικής επιστήμης κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.

Σήμερα, από σύγχρονες έρευνες νευροεπιστημόνων γνωρίζουμε ότι: 1) υπάρχει ένας ξεχωριστός μηχανισμός στον εκγέφαλο ο οποίος διαχωρίζει τη μουσική από άλλους ήχους συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας (Πέρετζ, 1999), ότι παρόλο που το δεξί είναι το κυρίαρχο ημισφαίριο της μουσικής (Πάμφιλντ, 1954) η επεξεργασία των διαφόρων μουσικών στοιχείων πραγματοποιούνται ξεχωριστά στον εγκέφαλο (Σοβέλ-Πέρετζ, 1999), 3) ότι ο άνθρωπος διατηρεί την ικανότητά του να αισθάνεται και να απολαμβάνει τη μουσική πέρα από τις όποιες εγκεφαλικές βλάβες (Πέρετζ, 1999), και 4) ότι η μουσική, εκτός από τέχνη των ήχων, αποτελεί πολύπλοκη εκδήλωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς (Ζατόρε 2000).

Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον πέντε μηχανισμοί εμπλέκονται αποτελεσματικά και μάλλον ταυτόχρονα στη θεραπευτική διαδικασία, προσδίδοντας στη μουσική τον μοναδικό τρόπο επίδρασής της σε ολόκληρο το ανθρώπινο σύστημα νους/σώμα. Ο πρώτος -και ίσως ο μόνος- που έχει ερευνηθεί διεξοδικά και αφορά τις συναισθηματικές αντιδράσεις του ανθρώπου στη μουσική, έχει σχέση με το μεταιχμιακό σύστημα (lymbic system). Ο δεύτερος, που δρα σε γνωστικό νοητικό επίπεδο και αφορά την ιδιότητα της μουσικής να προκαλεί φαντασία, σκέψεις, συνειρμούς και εικόνες, σχετίζεται με τον εγκεφαλικό φλοιό (cortex). Ο τρίτος αφορά την ιδιότητα του ρυθμού της μουσικής να συντονίζει τους εσωτερικούς ρυθμούς στο σώμα και έχει σχέση με τον θάλαμο (thalamus). Ένας τέταρτος μηχανισμός, που άρχισε να ερευνάται πρόσφατα, αφορά τον ήχο ως αυτόματο ερέθισμα στα περιφερειακά και επιδερμικά νεύρα. Τέλος, η πνευματικότητα και οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες που υπάρχουν στο ομαδικό τραγούδι φαίνεται να παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη διασφάλιση της υγείας.

Αν και πολλοί μουσικοθεραπευτές είναι της άποψης ότι χρειάζεται να προσδιορίσουμε τον χώρο μας στη θεραπευτική κοινότητα αντί της διαρκούς προσαρμογής μας σε ιατρικά και ψυχολογικά μοντέλα, η μουσικοθεραπεία παραμένει σήμερα μία ψυχοθεραπευτική διαδικασία ολιστικής προσέγγισης, που καθορίζεται από την ανάπτυξη σχέσης αλληλεπίδρασης μεταξύ μουσικοθεραπευτή και πελάτη μέσω της μουσικής. Παρότι έχει συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, που είναι οι σπουδές στη μουσική, η μουσικοθεραπεία δεν είναι ξεκομμένη από κλάδους της ιατρικής επιστήμης, τις άλλες τέχνες και ιδιαίτερα από τις διάφορες σχολές της ψυχολογίας. Όμως, ανεξάρτητα από τις θεωρητικές κατευθύνσεις (Φρόιντ, Γιουνγκ, Ράιχ, Σκίνερ, Λάινγκ, Περλς κ.ο.κ.) σε επίπεδο προσέγγισης (για τους περισσότερους μουσικοθεραπευτές) επικρατούν τα θεωρητικά πρότυπα της ουμανιστικής φιλοσοφίας όπως ειλικρίνεια, αγάπη, αποδοχή, ενσυναίσθηση, τρυφερότητα, χιούμορ και ακόμη σεβασμός και στήριξη της αυτοαντίληψης του πελάτη ως προς την προσωπική και κοινωνική του ανάπτυξη. Διάφορα προβλήματα φαίνεται να είναι κοινά σε πολλά παιδιά και απορρέουν από την αδυναμία τους να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν το περιβάλλον τους, αφού δεν έχουν την εμπειρία να τα επεξεργαστούν γνωσιακά. Ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας πραγματικότητας τα παιδιά συχνά αναπτύσσουν συμπεριφορές που μπορεί να εκδηλώνονται με διάσπαση της προσοχής, μειωμένη αυτοεκτίμηση, εσωστρέφεια, αυτοκαταστροφικές τάσεις, μαθησιακές δυσκολίες, απομόνωση, κατάθλιψη (εσωστρεφόμενη επιθετικότητα) ή οργή, θυμό, ευερεθιστότηττα, φθόνο, παρορμητικότητα κ.λ.π. (εξωστρεφόμενη επιθετικότητα). Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάποιων ανθρώπων πολύ πριν από τη διάγνωση του ψυχιάτρου, αλλά και του ψυχισμού της πλειοψηφίας των εξαρτημένων πολύ πριν μπουν στη χρήση. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί τοξικομανείς είναι διπλής διάγνωσης.

Η προληπτική μουσικοθεραπεία έχει στοιχεία που την κάνουν κατάλληλη για όλες τις ομάδες του μαθητικού πληθυσμού, αφού η μουσική αντανακλά, δραματοποιεί και επικεντρώνει σε θετικούς ή αρνητικούς συσχετισμούς με πρόσωπα και γεγονότα και μας αγγίζει όταν, πολλές φορές, τίποτε άλλο δεν μπορεί. Μέσω της μουσικής ο θεραπευτής δημιουργεί ένα χώρο/πλαίσιο μέσα στο οποίο ο μαθητής θα νιώσει ασφάλεια, έμπνευση και πάνω από όλα αποδοχή, αγάπη και ενθάρρυνση, ώστε μέσα από τους μουσικο-ηχητικούς συμβολισμούς να κάνει συσχετισμούς με τις εσώτερες εμπειρίες του για να τις συνειδητοποιήσει και να τις εκφράσει. Με άλλα λόγια η προληπτική μουσικοθεραπεία στοχεύει: 1) με άμεσο και διασκεδαστικό τρόπο να φέρει το παιδί σε επαφή με τον εαυτό του και το πρόβλημά του, 2) να το στηρίξει για να εκφράσει και να μοιραστεί το πρόβλημά του με την ομάδα «εδώ και τώρα», 3) να το βοηθήσει να νιώσει καλύτερα διαπιστώνοντας ότι και άλλα παιδιά έχουν παρόμοια προβλήματα, άρα δεν είναι «μόνο του», 4) να το ενθαρρύνει να απελευθερωθεί από το βάρος των ενοχών του για τις παράλογες συμπεριφορές των «σημαντικών άλλων» για τις οποίες δεν ευθύνεται, 5) να μετουσιώσει (sublimate) τις εμπειρίες του και τις ψυχικές του εντάσεις σε μια οργανωμένη, δημιουργική, αισιόδοξη και κοινωνικά αποδεχτή ενασχόληση που είναι η μουσική.

Σταδιακά το παιδί ανοίγει τους συναισθηματικούς του δρόμους, αποκτά αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και καλύτερη αυτοεικόνα, ενώ μέσα από την ομάδα αναπτύσσεται η συλλογικότητα, η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη, που τόσο απελπιστικά απουσιάζουν από τη ζωή μας. Η δεκτικότητα όλων των μαθητών στη μουσικοθεραπευτική διαδικασία και η προτίμησή τους από τη διδασκαλία της θεωρίας της μουσικής, είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

For You...

Ο κινηματογράφος του Ταρκόφσκι: οπτικοποίηση της ψυχής

«Για μένα ο κινηματογράφος είναι ενασχόληση ηθική, όχι επαγγελματική», έλεγε ο κορυφαίος Ρώσος σκηνοθέτης κι ένας από τους λαμπρότερους εκπροσώπους του διεθνούς κινηματογράφου των αυθεντικών δημιουργών Αντρέι Ταρκόφσκι.

Στις 4 Απριλίου συμπληρώνονται 80 χρόνια από τη γέννηση του σκηνοθέτη.

Η αναγνώριση ήρθε για τον Ταρκόφσκι, πρώτα απ’ όλα εκτός Ρωσίας, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία του ρωσικού πολιτισμού. Κάθε μία από τις ταινίες του, ξεκινώντας από το ντεμπούτο του «Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν», για την τύχη ενός παιδιού στον πόλεμο, και τελειώνοντας με την κινηματογραφική παραβολή «Θυσία», έλαβε από ένα ως δέκα βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου. Τιμήθηκε τόσο με το «Χρυσό Λιοντάρι» στη Βενετία, όσο και με το «Ασημένιο Φοίνικα» στις Κάννες.

Μόνο επτά μεγάλου μήκους ταινίες, μεταξύ των οποίων τέτοια αριστουργήματα όπως το ιστορικό-θρησκευτικό δράμα «Αντρέι Ρουμπλιόφ», η φιλοσοφική φανταστική ταινία «Σολάρις», η αυτοβιογραφική φαντασία «Ο καθρέφτης», αυτή είναι η βασική κληρονομιά του Αντρέι Ταρκόφσκι. Ίσως θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, εάν δεν είχε δοθεί στο σκηνοθέτη τόσο μικρή διάρκεια ζωής, μόλις 54 χρόνια.

Όμως το κύριο ήταν – και ο Ταρκόφσκι μιλούσε γι’ αυτό με πίκρα – ότι τη στιγμή της δημιουργικής άνθησής του δεν εισέπραττε υποστήριξη, αλλά αντιπαράθεση και ανοιχτή συκοφαντία, στην οποία τον είχαν υποβάλει οι σοβιετικοί αξιωματούχοι του κινηματογράφου. Θυμάται η αδελφή του σκηνοθέτη φιλόλογος και συγγραφέας απομνημονευμάτων Μαρίνα Tαρκόφσκαγια:

Έμενε σε κάθε ταινία ο εαυτός του, παρά τις απίστευτες δυσκολίες, που έπρεπε να υπομείνει κι εκείνη την ιδεολογική πίεση, την οποία δεχόταν σχεδόν σε κάθε ταινία, που έκανε στη Σοβιετική Ένωση. Ήταν ένας καλλιτέχνης-μαχητής, ο οποίος υπερασπιζόταν το έργο του. Και αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι κατάφερνε να κάνει ακριβώς αυτές τις ταινίες, που είχε αρχικώς φανταστεί!

Να τί είπε σε συνέντευξή του στη «Φωνή της Ρωσίας» ο διάσημος σκηνοθέτης Πάβελ Λουνγκίν:

Ο Ταρκόφσκι ήταν ο εφευρέτης μιας νέας κινηματογραφικής γλώσσας, αλλά όχι μόνο. Έψαχνε μια οπτική ενσάρκωση αυτού, που ονομάζεται «η ψυχή του ανθρώπου». Όσοι απασχολούσαν τη ρωσική κλασική λογοτεχνία του 19ου αιώνα, τα επεξεργάστηκε στον κινηματογράφο του 20ου αιώνα. Ήταν επίσης ένα σύμβολο της καλλιτεχνικής ελευθερίας. Ήταν ο πρώτος σοβιετικός σκηνοθέτης, ο οποίος έβαλε την ελευθερία του καλλιτέχνη στην πρώτη γραμμή. Αναζητώντας τη δημιουργική ελευθερία πήγε στο εξωτερικό, έφυγε με βαριά καρδιά και πέθανε εκεί, αφού έκανε δύο εξαιρετικές ταινίες. Πρόκειται για μια τραγική φιγούρα και είναι ίσως ο πιο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης του 20ου αιώνα.

«Κάθε καλλιτέχνης», είπε ο Αντρέι Ταρκόφσκι στην τελευταία συνέντευξή του, «κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη γη βρίσκει και αφήνει πίσω του κάποιο σωματίδιο αλήθειας για τον πολιτισμό και για την ανθρωπότητα».

πηγή

Tαξιδεύοντας στη Ρωσία : Περεσλάβλ Ζαλέσκι

Μιά από τις ωραιότερες και πολύ αρχαίες πόλεις της Ρωσίας είναι το Περεσλάβλ Ζαλέσκι. Η πόλη βρίσκεται σε απόσταση 130 χλμ. από τη Μόσχα, στις ακτές της λίμνης Πλεσέεβο στην περιοχή Γιαροσλάβλ

Η πόλη είχε ιδρυθεί στα μέσα του 12ου αιώνα από τον πρίγκιπα Γιούρι Ντολγκορκούκι. Εκεί γεννήθηκε ο ξακουστός στρατηλάτης Αλέξανδρος Νιέφσκι. Το 13ο αιώνα το Περεσλάβλ Ζαλέσκι ήταν ουσιαστικά η πρωτεύουσα της Ρωσίας. Και στις αρχές του 14ου αιώνα η πόλη, βάσει διαθήκης του εγγονού του Αλεξάνδρου Νιέφσκι, δωρίστηκε στο πριγκιπάτο της Μόσχας.

Σαν στρατηλάτης ο Αλέξανδρος Νιέφσκι δικαιολογημένα θεωρείται μεγάλος, γιατί σε όλη τη ζωή του δεν ηττήθηκε σε καμιά μάχη. Κατά τη διάρκεια των μαχών ο Νιέφσκι, όπως και ο Ναπολέων, ήταν πάντα μαζί με το στράτευμά του και μπροστά από αυτό. Ο μικρός Αλεξάντρ, όπως και πολλοί άλλοι πρίγκιπες στη Ρωσία, σύμφωνα με την εθιμοτυπία, τον μύησαν πολεμιστή σε ηλικία τεσσάρων χρονών. Τα πολεμικά κατορθώματα του νεαρού πρίγκιπα άρχισαν αργότερα. Σε ηλικία 20 χρονών δεν επέτρεψε στον Σουηδό βασιλιά να κατακτήσει μιά από τις πλουσιότερες και μεγαλύτερες τότε πόλεις της Ευρώπης – το Νόβγκοροντ. Η ναυμαχία διεξάχθηκε στον ποταμό Νέβα, οι Σουηδοί αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή και ακριβώς μετά τη νίκη αυτή ο πρίγκιπας του Περεσλάβλ Αλεξάντρ, ο οποίος ηγήθηκε των ρωσικών στρατευμάτων, πήρε το παρώνυμο «Νιέφσκι». Μετά ακολούθησαν άλλες πολλές ένδοξες νίκες. Η γνωστότερη από αυτές είναι η νίκη επί των Γερμανών σταυροφόρων ιπποτών πάνω στην παγωμένη λίμνη Τσουντ. (αυτή η μάχη είναι γνωστή στη ρωσική ιστορία ως Μάχη των Πάγων). Η φύση του Περεσλάβλ Ζαλέσκι είναι εξαίσια. Πριν πολλές χιλιετίες οι γιγαντιαίοι ογκόπαγοι διαμόρφωσαν εκεί, μέσα στον κλοιό πυκνών δασών, τη λίμνη Πλεσέεβο. Αυτή η λίμνη έχει εμβαδό σχεδόν 50 τετραγωνικά χλμ. και βάθος 25 μέτρηση. Το νερό της είναι καθαρότατο και σε συνθήκες καλού, θερμού καιρού, μπορεί κανείς να κολυμπήσει. Στη λίμνη ζουν σπάνια είδη ψαριών, συμπεριλαμβανομένου και της ξακουστής ριάπουσκα, ρέγγας του Περεσλάβλ, την οποία οι επισκέπτες μπορούν να δοκιμάσουν σε ένα από τα τοπικά εστιατόρια.

Το κύριο αξιοθέατο της λίμνης είναι ο λεγόμενος Κυανούς λίθος. Σε βροχερό καιρό αποκτά πραγματικά σκοτεινό κυανό χρώμα. Στην αρχαιότητα οι Σλάβοι λάτρευαν αυτή την πέτρα, θεωρώντας ότι θεραπεύει όλες τις αρρώστιες και εκτελεί της επιθυμίες.

Άλλο ένα αξιοθέατο της πόλης είναι το Πλοιαράκι του Πέτρου (Μπότικ του Πέτρου). Πρόκειται για τον τόπο, όπου ο 16-χρονος Πέτρος Α΄ άρχισε να κατασκευάζει τον στολίσκο του για τις στρατιωτικές αθλοπαιδιές. Σήμερα είναι Μουσείο, στο οποίο διαφυλάχτηκε το μοναδικό πλοιάριο με την ονομασία Φορτούνα. Συνολικά στη λίμνη Πλεσέεβο τότε ο Πέτρος ο Πρώτος είχε καθελκύσει πάνω από εκατόν πλοιάρια.

Στα μέσα του αιώνα γύρω από τη λίμνη ανεγέρθηκαν πολλά χριστιανικά μοναστήρια. Το σπουδαιότερο από αυτά είναι η Ανδρική Μονή Γκορίτσκαγια του 14ου αιώνα, η οποία σήμερα είναι Μουσείο.

Στην άλλη μεριά της λίμνης βρίσκεται το παλαιό ανδρικό μοναστήρι Νικίτσκι, το οποίο αγαπούσε ιδιαίτερα ο Ιβάν ο Τρομερός, η γυναίκα του οποίου δώρισε στη μονή την εικόνα ενός αγίου, την οποία είχε κεντήσει η ίδια με τα χέρια της. Εκεί πήγαινε επανειλημμένα ο Ιβάν ο Τρομερός με όλη την οικογένειά του και εισέφερε στο μοναστήρι μεγάλα χρηματικά ποσά. Τη μονή αγαπούσε και η δυναστεία των Ρομάνοφ, η οποία της έκανε σημαντικά δώρα. Στη μονή ως σήμερα ζουν μοναχοί.

Ένα από τα αξιοθέατα του Περεσλάβλ Ζαλέσκι είναι η Κόκκινη πλατεία. Η ονομασία της συμπίπτει με την ονομασία της Κόκκινης πλατείας (Κράσναγια πλόσαντ) της Μόσχας. Η λέξη «κράσναγια» στην αρχαία Ρωσία σήμαινε «ωραία». Ακριβώς εκεί ο Γιούρι Ντολγκορκούκι τον 12ο αιώνα έθεσε τα θεμέλια του καθεδρικού ναού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, που προοριζόταν για τις ανάγκες της πριγκιπικής αυλής και της φρουράς της πόλης-φρουρίου. Σύμφωνα με την παράδοση, στην Κόκκινη πλατεία του Περεσλάβλ βρισκόταν το πριγκιπικό αρχοντόσπιτο, όπου γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Νιέφσκι.
πηγή

NICKO - This Love Is Killing Me

Living by day , dying by night
under the shadows of your light
Fading away burning inside
with a love I need to fight
Fighting to let you stay
Fighting to let you go to let you go, and now
love turned into a war
Can't fight it anymore, fight it anymore

Maybe I'm crazy, maybe I lost my mind
this love we have is killing me
so amazing the way you drive me mad
baby this love we have is killing me

Can't live with you, Can't live without
I feel my heart is burning out
what can I do ?
You wear me out
But you're all I care about
Fighting to let you stay
Fighting to let you go to let you go, and now
love turned into a war
Can't fight it anymore,fight it anymore

Maybe I'm crazy, maybe I lost my mind
this love we have is killing me
so amazing the way you drive me mad
baby this love we have is killing me
I love you, hate you, then love you some more
I'm bleeding dry but you're all I want
From hell to heaven, can't take it anymore
And still I know you're the only one